در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید

استیبل کوین الگوریتمی چیست؟

حتی اگر از علاقه مندان به رمزارزها هستید ولی هنوز معاملات خود را در بازار آغاز نکرده اید ، حتما واژه استیبل کوین را شنیده اید. استیبل کوین ها دسته خاصی از رمزارزها هستند که برای به حداقل رساندن نوسانات به دارایی با ثبات تری وابسته هستند. به طور کلی ، این دارایی در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید های پایدار ارزهای فیات هستند ، مانند دلار آمریکا ، یورو یا پوند استرلینگ.

در مدت زمان بسیار کوتاهی ، استیبل کوین ها توانسته اند در بازار ارزهای دیجیتال جاذبه های زیادی را به دست آورند. در زمان تدوین این مقاله ، سرمایه بازار آنها بیش از ۱۱۰ میلیارد دلار است، در حالی که حجم معاملات از مرز ۴۰ میلیارد دلار عبور کرده است.

در چنین مرحله ای از بازار ، وقتی استیبل کوین ها حجم و رشد قابل توجهی را ثبت می کنند ، یک محصول جدید یا پارادایم رمزنگاری وارد بازار شده است. به آنها استیبل کوین های الگوریتمی می گویند. این محصولات همچنین شاهد کشش قابل توجهی هستند و بسیاری از کارشناسان بازار آنها را برای ورود به مجموعه رمزنگاری معامله گران توصیه می کنند.

برای تصمیم گیری در مورد اینکه آیا باید ارز را در پرتفوی خود قرار دهید یا خیر ، باید تصور روشنی از استیبل‌کوین‌های الگوریتمی داشته باشید. در اینجا ، ما به آن می پردازیم.

استیبل کوین های الگوریتمی نیز مانند استیبل کوین ها، توکنهایی هستند که به ارز فیات وابسته هستند. معمولاً این ارز فیات دلار آمریکا است. ویژگی منحصر به فردی که این دسته از استیبل کوین ها دارند این است که آنها به رویدادهای بازار براساس اقدامات ثبات از پیش تعیین شده که در قراردادهای هوشمند اتریوم کدگذاری شده پاسخ می دهند. این ویژگی با ایجاد زمینه برای یک ارز جهانی هوشمند ، سریع و پاسخگو که تحت نظارت یک موسسه واحد نیست ، به افزایش تمرکززدایی کمک می کند. علاوه بر این ، می تواند به عنوان یک وسیله مبادله نه تنها برای دنیای مالی غیر متمرکز بلکه برای کل جهان عمل کند.

چگونه کار می کنند و مزیت آنها چیست؟

دو دسته کاربردی وسیع از استیبل کوین الگوریتمی وجود دارد. اولین دسته ، که مقدماتی است ، مربوط به سکه های “rebase” است. این سکه های rebase شامل مواردی مانند Ampleforth یا AMPL است. سکه های rebase با انتقال نوسانات از قیمت به حجم بازار ثابت می مانند. به عنوان مثال ، اگر AMPL با قیمتی بیش از ۱.۰۵ دلار یا کمتر از ۰.۹۵ دلار معامله شود ، توکن ها را از بین می برد و ارزهای جدیدی را برای دارندگان صادر می کند و اطمینان حاصل می کند که قیمت به ۱ دلار بازگردانده می شود. در واقع ، آنچه در این مدل اتفاق می افتد این است که به جای تغییر قیمت با تقاضای متغیر ، حجم بازار نوسان می کند و قیمت ثابت می ماند.

دسته دیگر استیبل کوین های الگوریتمی از مدل چند توکن پیروی می کنند. اجازه دهید این مدل را با مثال Basis Cash ، یک استیبل کوین الگوریتمیک که از مدل چند توکن استفاده می کند ، درک کنیم.

Basis Cash دارای سه نوع توکن است: Basis Cash (BAC) ، Basis Shares (BAS) و Basis Bonds (BAB). از بین این سه مورد ، Basis Cash یک استیبل کوین است که ارزش خود را روی ۱ دلار حفظ می کند. بازپرداخت اوراق قرضه می تواند به صورت معادل Basis Cash استفاده شود. در حال حاضر ، اگر قیمت BAC به زیر ۱ دلار برسد ، کاربران می توانند BAC را با آن قیمت تخفیف بخرند و آنها را برای BAB استفاده کنند. دارندگان سهام Basis از ایجاد BAC جدید سود می برند ، زیرا سهام پایه با ارزش پروتکل ارتباط تنگاتنگی دارد.

مزایای سکه های پایدار الگوریتمی متعدد است. از آنجا که هیچ نهاد نظارتی به دنبال توازن عرضه و تقاضا نیست ، آنها تمرکززدایی واقعی را در دنیای DeFi به ارمغان می آورند.

وجود کد آن را بسیار مقیاس پذیر می کند و عدم وجود دارایی های ملموس احتمال خطا را دور می کند.

کوین هایی که با کد برنامه ریزی شده اند ، آشکارا قابل ممیزی هستند و آنها را قابل اعتماد و شفاف می کند.

چرا این استیبل کوینها تکمیل کننده پرتفو هستند؟

دلایل متعدد کوتاه ، متوسط ​​و بلند مدت وجود دارد که چرا شما باید در کارنامه خود یک استیبل کوین الگوریتمی داشته باشید. در کوتاه مدت ، به منظور ایجاد تنوع در سبد رمزارزهای عمل می کند ، در حالی که در میان مدت و بلند مدت ، مزایای خود را به عنوان وثیقه ذخیره در بانک های غیر‌متمرکز و جایگزینی برای پول بانک مرکزی که با سهام سازگار است ، افزایش می دهد.

استیبل کوینهای الگوریتمی غیر تقلیلی هستند ، به این معنی که درصد مالکیت شما بر شبکه بدون تغییر باقی می ماند حتی زمانی که تعداد کوینهای شما هر روز در حال تغییر باشد. مزایای منحصر به فرد کوینهای مدل rebase به آن اجازه می دهد تا از الگوی قیمت بیت کوین جدا شود و دامنه ریسک سیستماتیک را کاهش دهد. در غیر این صورت ، رمزارزها ارتباط فوق العاده‎ای با یکدیگر دارند. استیبل کوینهای الگوریتمی نیز به حل مشکل عدم کشش عرضه کمک می کنند. آنها در برابر شوک های ناگهانی در بازار آسیب پذیر نیستند.

چرا باید CLAIM انتخاب ما باشد؟

اگر اکنون به این فکر می کنید که از کدام استیبل کوین الگوریتمی استفاده کنید ، CLAIM می تواند گزینه مناسبی برای شما باشد. Claim Finance به کاربران این امکان را می دهد که دارایی های خود را وثیقه بگذارند و برای گردش سرمایه استیبل کوین cUSD تولید در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید کنند. ذاتاً این یک استیبل کوین الگوریتمی است. اگرچه مدل رایج کوین های DeFi در برابر دارایی های متعهد ضرب شده است ، CLAIM به طور کامل به ارزش فعلی دارایی های ضرابخانه متکی نیست و از بازده مورد انتظار دارایی ها در آینده به عنوان وثیقه مورد اعتماد استفاده می کند. به این ترتیب ، راندمان استفاده از دارایی استیبل کوین بهبود می یابد.

علاوه بر این ، در پروتکل CLAIM ، کاربران می توانند دارایی های خود را برای تخصیص سرمایه واریز کرده و سود بدست آورند. از آنجا که ROI در این دارایی ها به عنوان ارزش حمایتی سیستم اعتباری CLAIM عمل می کند ، میتوانید از اهرم اعتباری ناشی از بازده مورد انتظار دارایی ها استفاده کنید.

پروتکل CLAIM برای کار بسیار ایمن است. نه تنها همه عملیاتها از طریق قراردادهای هوشمند انجام می شوند ، وجوه با طراحی چند امضایی ، جداسازی استخر ، قرارداد نیابتی و … دارایی های کاربر را ایزوله و بیمه میکنند.

در بسیاری از صرافی های غیرمتمرکز ، از جمله Dodo ، Hoo و Pancake Swap ، توکن CLAIM به فروش میرسد.

استراتژی تشکیل یک پرتفوی کم ریسک و متنوع

در این مقاله از پارسیان بورس قصد داریم در مورد استراتژی تشکیل یک پرتفوی کم ریسک و متنوع صحبت کنیم، در ادامه همراه ما باشید: همانطور که می‌دانید، در هر بازار و کشوری استراتژی‌های متفاوتی برای تشکیل پرتفوی وجود دارد. حتی در یک بازار مشخص هم استراتژی سرمایه‌گذاری در طول زمان یکسان نیست و با گذشت زمان این استراتژی تغییر خواهد کرد. اما موضوعی که همه سرمایه گذاران مطرح دنیا روی آن اتفاق نظر دارند، کاهش ریسک سرمایه‌گذاری با متنوع سازی سرمایه‌گذاری یا تشکیل پرتفوی است. در این مقاله تصمیم داریم تا شیوه‌های رایج متنوع سازی پرتفوی را برای شما توضیح دهیم.

استراتژی تشکیل یک پرتفوی کم ریسک و متنوع

موفقیت در بازار سهام شرکت‌ها مانند هر بازار دیگری نیاز به انتخاب یک رویکرد مناسب و حفظ نظم فکری دارد. بدون این‌ها، سرمایه‌گذاری تنها خرید و فروش‌های بدون برنامه‌ای خواهد بود که سود یا زیان سرمایه‌گذار را بیشتر به بخت و اقبال وابسته می‌سازد تا به مهارت‌هایی مانند پشت کار در تحقیق، قدرت تحلیل، توانایی تصمیم گیری، صبر و شکیبایی برای رسیدن به هدف‌ها و مواردی از این دست.

در میان رویکردهای گوناگون برای سرمایه‌گذاری در بازار سهام، تشکیل سبد متنوع به عنوان یک روش غیر فعال اما به نسبت مطمئن شناخته شده است. استفاده از این روش، میزان ریسک را کاهش می‌دهد و بازده سرمایه گذاری را در سطحی نزدیک به بازده کل بازار نگه می‌دارد. اما یک سبد متنوع می‌تواند به چارچوبی برای آزمودن توانایی‌های یک شخص برای مدیریت دارایی تبدیل شود که در این صورت به نمونه‌ای کامل از مدیریت فعال تبدیل خواهد شد.

مقاله پیش رو ابتدا در مورد اصل تنوع بخشی و ساز و کار ساخت و مدیریت سبد متنوع توضیح می‌دهد. در ادامه نیز به سراغ روش‌هایی می‌رویم که یک سهامدار می‌تواند با استفاده از آنها توانایی‌های تحلیلی و مدیریتی خود را در چارچوب یک سبد متنوع به کار بگیرد و علاوه بر کاهش سطح ریسک، توان خود را روی کسب بازده بیشتر از بازار متمرکز کند.

تنوع بخشی، میانبری برای در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید کاهش ریسک

«تنوع بخشی» یکی از روش‌های متداول برای کاهش ریسک غیرسیستماتیک به شمار می‌رود. ریسک غیرسیستماتیک از تاثیرات رویدادهایی ناشی می‌شود که به طبیعت یک شرکت یا گروه خاصی از شرکت‌ها مرتبط است. معمولا این گونه رویدادها کل شرکت‌ها یا کل بازار را تحت تاثیر خود قرار نمی‌دهد. به عنوان مثال، یک تصمیم دولت ممکن است هزینه‌های یک صنعت خاص را افزایش دهد و در نتیجه قیمت سهام شرکت‌های آن صنعت کاهش یابد یا مدیریت ضعیف یک شرکت در توسعه بازار ممکن است سبب تضعیف موقعیت آن در برابر رقبا شود، سودآوری را نسبت به بقیه کاهش دهد و همین موضوع به افت قیمت سهم آن شرکت منجر شود. اما هر یک از این رویدادها به طور مستقیم بر بازده سهام شرکت‌های مرتبط اثر می‌گذارد نه کل بازار. تنوع بخشی از طریق ساختن یک سبد متشکل از سهام شرکت‌های مختلف می‌تواند ریسک غیرسیستماتیک را کاهش دهد.

در مقابل ریسک غیرسیستماتیک، ریسک سیستماتیک قرار دارد. ریسک سیستماتیک به تاثیرات مجموعه‌ای از رویدادهای کلی بر بازده طیف گسترده‌ای از شرکت‌ها و صنایع گفته می‌شود که به سادگی قابل پیش بینی یا کنترل نیستند. به عنوان مثال، سیاست‌های مالی و پولی دولت‌ها، عملکرد کلی اقتصاد، مناقشات سیاسی، حوادث طبیعی، و تغییرات دائمی شرایط روانی بازار یا به اصطلاح «جو بازار» نمونه‌هایی از این رویدادها هستند که هر یک می‌تواند بازده کل بازار را به صورت مثبت یا منفی تحت تاثیر قرار دهد. ریسک سیستماتیک با تنوع بخشی قابل کاهش نیست. این ریسک مربوط به زمانی است که سرمایه گذار با هدف کسب سود وارد یک بازار می‌شود و آن را می‌پذیرد. به همین دلیل به ریسک سیستماتیک در اصطلاح «ریسک بازار» هم گفته می‌شود.

چه راه‌هایی برای تنوع بخشی در سبد سهام وجود دارند؟

در تئوری، هر چه قدر تعداد سهم‌های یک سبد بیشتر و وابستگی بازده سهم‌ها به هم کمتر یا حتی منفی باشد، ریسک غیرسیستماتیک هم کمتر می‌شود. اما تنوع بخشی در عمل با چالش‌هایی مثل «هزینه» همراه است. حتی اگر یک سرمایه‌گذار بتواند سهام تمام شرکت‌های بورسی را خریداری کند در عمل هزینه‌های معاملاتی یا همان کارمزدها آن قدر بالا می‌رود که مزیت‌های ناشی از تنوع بخشی را بی‌معنا می‌کند. علاوه بر این، اداره یک سبد بزرگ از سهام نیاز به صرف زمان و امکانات قابل توجه دارد. همچنین موضوعاتی مانند تعیین وابستگی بازده سهم‌ها به هم حتی در تئوری هنوز یک چالش است.

استراتژی‌های تشکیل یک پرتفوی کم ریسک و متنوعبا وجود تمام این چالش‌ها و بر اساس نتایج در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید تجربی، کاربرد تنوع بخشی برای کاهش ریسک غیرسیستماتیک امکان پذیر به نظر می‌رسد. در منابع مالی، معمولا گفته می‌شود که تعداد معدودی سهم – مثلا بیش از ۱۰ سهم – می‌تواند ریسک غیرسیستماتیک را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. برای تشکیل یک سبد متنوع، رویکردهای مختلفی وجود دارد از جمله سبد مبتنی بر ارزش بازار و سبد هم وزن.

سبد مبتنی بر ارزش بازار

در این سبد، وزن سهام هر شرکت در سبد با توجه به ارزش بازار آن شرکت در مقایسه با دیگر سهم‌های سبد تعیین می‌شود. مثلا اگر ۱۰ سهم با بیشترین ارزش بازار انتخاب شده و ارزش بازار سهم اول نسبت به سهم دوم ۱۵ درصد بیشتر باشد، وزن سهم اول در سبد هم باید ۱۵ درصد بیشتر از وزن سهم دوم باشد. ارزش بازار شرکت برابر تعداد کل سهام شرکت ضرب در قیمت آن سهم است. وزن هر سهم در سبد هم با توجه به نسبت ارزش خرید آن سهم به کل ارزش سبد مشخص می‌شود.

مثلا فرض کنید یک میلیون تومان برای خرید ده سهم جهت تشکیل یک سبد در نظر گرفته شده است. در این صورت اگر ۱۰۰۰ سهم یک شرکت به قیمت ۲۰۰ تومان خریداری شود ارزش خرید آن سهم ۲۰۰ هزار تومان و وزن آن سهم در سبد معادل ۲۰ درصد است (۲۰۰هزار تومان تقسیم بر یک میلیون تومان). برای اینکه این سبد یک سبد مبتنی بر وزن بازار باشد باید نسبت وزن سهم‌ها در سبد با نسبت ارزش بازار شرکت‌های مربوط به هر سهم موجود در سبد مطابقت داشته باشد.

سبد هم وزن

ساختار این سبد ساده است. چون وزن تمام سهم‌ها در سبد بدون توجه به اینکه ارزش بازار شرکت‌های مربوطه چقدر است با یکدیگر برابر هستند. مثلا در همان سبد یک میلیون تومانی باید ۱۰۰ هزار تومان برای خرید هر یک از ده سهم اختصاص داده شود. خود سهم‌ها می‌توانند از میان بزرگ‌ترین شرکت‌ها بر اساس ارزش بازار انتخاب شوند.

پرتفوی لحظه‌ای چیست و چه کاربردی دارد؟

پرتفوی لحظه‌ای چیست و چه کاربردی دارد؟ سرمایه‌گذاری در بورس و اوراق بهادار همیشه دارای بازده و ریسک است و این موضوع را همه ما به عنوان فعال در این بازار می‌دانیم. البته بازدهی و ریسک در تمامی بازارهای مالی وجود دارد اما نکنه اصلی و اساسی در سرمایه‌گذاری بورسی تلاش برای بالا بردن بازدهی و کم‌کردن ریسک است.

ایجاد تعادل بین بازدهی و ریسک همیشه ساده نیست و پیچیدگی‌های بسیاری دارد. عدم توانایی سرمایه‌گذار در ایجاد تعادل بین بازدهی سرمایه و ریسک آن می‌تواند عواقب گاها خطرناکی ایجاد نماید. پس باید به فکر راه حل بود. یکی از اصلی‌ترین اهرم‌های ایجاد تعادل بین بازدهی و ریسک استفاده از پرتفوی سرمایه‌گذاری است.

ویدیو پیشنهادی : امواج الیوت

پرتفوی چیست؟

پرتفوی در حالت لغوی به معنای کیف‌دستی است. در گذشته و پیش از برخط شدن سیستم‌های معاملاتی و انجام تمامی فعالیت‌ها به صورت آنلاین، سرمایه‌گذاران اسناد و مدارک معاملاتی خود را در کیف دستی قرار می‌دادند و به صورت روزانه به مرکز بورس رفت و آمد داشته و سهام خود را مدیریت می‌کردند. اما پس از آنلاین شدن تمامی فعالیت‌ها این کلمه پرتفوی به سبد آنلاین سرمایه‌گذاری افراد اطلاق شد و تا به حال نیز به همین صورت باقی مانده است. سبد سرمایه‌گذاری آنلاین یا همان پرتفوی آنلاین و لحظه‌ای در پنل کاربری سرمایه‌گذاران در کارگزاری‌ها موجود است که در ادامه به صورت کامل بررسی می‌شود.

پرتفوی در سرمایه‌گذاری به چه معناست؟

در حالت کلی به مجموع دارایی‌های یک سرمایه‌گذار پرتفوی می‌گویند. این دارایی‌ها می‌تواند سهم بورسی و یا طلا و بیت‌کوین و… باشد. در مجموع تمام دارایی‌ها پرتفوی یک سرمایه‌گذار است. برخی از سرمایه‌گذاران تمام سرمایه خود را در یک بخش سرمایه‌گذاری می‌نمایند و پرتفوی ایشان متشکل از یک حوزه سرمایه‌گذاری است. اما برخی دیگر از سرمایه‌گذاران سرمایه خود را در تمامی بخش‌ها وارد می‌کنند. به صورت جزئی‌تر اگر قصد بررسی بخش سرمایه‌گذاری در بورس را داشته باشیم، پرتفوی مجموعه دارایی‌ها (سهم‌ها) هر سرمایه‌گذار است.

این دارایی‌ها در بورس می‌تواند یک سهم باشد و یا از سهم‌های مختلفی تشکیل شده باشد. در نهایت نیز تصمیم‌گیری در خصوص سهم‌های خریداری شده بر عهده سرمایه‌گذار است. در ادامه به بررسی بیشتر مفهوم پرتفوی می‌پردازیم.

پرتفوی در بورس به چه مواردی اشاره می‌کند؟

پرتفوی در سرمایه‌گذاری بورسی به این موضوع اشاره می‌کند که شما به عنوان سرمایه‌گذار باید مجموعه دارایی‌های خود را در چندین بخش تقسیم‌بندی نمائید تا میزان ریسک‌های سرمایه‎گذاری را کاهش دهید. موضوع پرتفوی سرمایه‌گذاری را می‌توان با مثالی بیشتر مورد بررسی قرار داد. در سرمایه‌گذاری حوزه بورس و اوراق بهادار، برای هر فرد سرمایه‌گذار، پرتفوی با هدف کم کردن ریسک سرمایه‌گذاری از چندین سهم تشکیل می‌شود که در ادامه به صورت جزئی تر به این مفهوم می‌پردازیم.

با بررسی موارد فوق می‌دانیم که پرتفوی چیست، اما پرتفوی یا سبد سهام چه کاربردی دارد؟

ویدیو پیشنهادی : ایچیموکو

پرتفوی سرمایه‌گذاری چه کاربردی برای سرمایه‌گذار دارد؟

برای پاسخ به این سوال باید از مطالب گفته‌شده در این مقاله کمک بگیریم. همانطور که گفته شد پرتفوی مجموعه بخش‌های مختلف سرمایه هر فرد در بازارهای مختلف است. تنها در صورت بررسی حوزه بورس، پرتفوی مجموعه سهام خریداری شده توسط سرمایه‌گذار است. هر فرد در بازار سرمایه با استفاده از پرتفوی سرمایه‎‌گذاری خود برای تغییر در سهام و خرید و فروش آتی تصمیم‌گیری می‌نماید.

فرد سرمایه‌گذار با بررسی روزانه سبد سهام خود که پرتفوی سرمایه‌گذاری نام دارد تصمیم می‌گیرد که کدام یک از سهم های خود را حفظ نموده و یا کدام یک را به فروش برساند و در حالت کلی به چه شکل به تجارت و کسب سود بپردازد.

چه زمانی پرتفوی سرمایه‌گذاری ایجاد می‌شود؟

به خودی خود خرید و فروش تنها یک سهم در بورس و یا در حالت کلی سرمایه‌گذاری فقط در یک حوزه باعث ایجاد پرتفوی نمی‌شود و زمانی شما می‌توانید ادعا کنید که پرتفوی سرمایه‌گذاری خود را دارید که حداقل در بیش از یک حوزه سرمایه‌گذاری کرده باشید و یا بیش از یک سهم در بازار بورس را خریداری کرده باشید. پرتفوی تک سهمی تقریبا می‌توان گفت بی‌معنی است.

چرا توجه به پرتفوی سرمایه‌گذاری و استفاده از آن مهم است؟

با توجه به اینکه پرتفوی سرمایه‌گذاری همیشه متشکل از چندین سهم است، می‌توان گفت لزوم توجه به پرتفوی و مدیریت روزانه آن از این جهت است که شما بتوانید میزان بازدهی سبد خود را در بهترین حالت حفظ کنید. ممکن است به دلیل شرایط سیاسی و یا اقتصادی کشور سهامی از سبد سرمایه شما صعودی شده و کاملا سودده شود اما همین شرایط سیاسی و اقتصادی باعث افت سهمی دیگر از سبد سرمایه شما گردد. مشاهده اتفاقات تمامی سهم‌های موجود در پرتفوی سرمایه‌گذار می‌تواند به ایشان برای مدیریت بهتر سرمایه خود بسیار یاری‌رسان باشد.

پرتفوی لحظه‌ای چیست؟

همانطور که در بخش‌های قبلی در خصوص پرتفوی صحبت کردیم، مشخصه‌ای به نام پرتفوی لحظه‌ای در سامانه‌های آنلاین بورسی وجود دارد که افراد با استفاده از آن می‌توانند به صورت آنلاین و لحظه‌ای شرایط سبد سهام خود را ارزیابی نمایند. شما به عنوان فرد سرمایه‌گذار برای مدیریت و خرید و فروش سهام وارد حساب کاربری خود در کارگزاری می‎شوید. در این بخش گزینه‌ای به نام پرتفوی لحظه‌ای وجود دارد که وضعیت دارایی و سود و زیان سهام تحت مدیریت شما را نمایش می‌دهد.

نکات مهم در خصوص پرتفوی لحظه‌ای سبد سرمایه‌گذاری

پرتفوی لحظه‌ای سبد سرمایه‌گذاری به صورت لحظه به لحظه تغییرات سبد سهام شما را نمایش می‌‎دهد. در این حالت شما می‌توانید میزان تغییرات لحظه‌ای قیمت سهام خود و همچنین درصد سود و زیان روزانه را مشاهده نمائید. در پرتفوی لحظه‌ای توجه به این نکته در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید ضروری است که مبنای محاسبات سود و زیان بر اساس قیمت میانگین خرید می‌باشد و سرمایه‌گذاران باید نقطه پایانی و قیمت روز را در این محاسبات دخیل نمایند.

ویدیو پیشنهادی : آموزش رایگان پرایس اکشن

ارزش پرتفوی سرمایه چیست؟

به میزان ارزش مالی و عددی سبد سرمایه هر فرد حقیقی یا حقوقی، ارزش پرتفوی می‌گویند. این ارزش همیشه متغییر است و در پرتفوی لحظه‌ای خود می‌توانید این تغییرات را به صورت زنده و برخط مشاهده نمائید. در صورت بررسی کلی‌تر پرتفوی سرمایه‌گذاری می‌توان گفت ارزش پرتفوی سرمایه شما مجموعه تمامی دارایی‌های شما در بازارهای مالی مختلف است.

مقاله پیشنهادی : ضریب بتا در معاملات بازار بورس چیست؟

پیشنهاداتی در خصوص پرتفوی سرمایه‌گذاری

اولین پیشنهاد و به نوعی مهمترین پیشنهاد در خصوص پرتفوی سرمایه، تک سهمی نبودن است. هیچ‌گاه و تحت هیچ شرایطی پرتفوی تک سهم نداشته باشید چرا که در صورت رکود و ایجاد مشکلات در شرکت مادر سهام تحت مالکیت شما، به صورت روزانه سرمایه شما از بین خواهد رفت. پس همیشه تنوع را رعایت نموده و سبدی از چندین سهام در حوزه‌های مختلف داشته باشید.

پیشنهاد دیگری که مطرح می‌شود شناسایی صنایع و شرکت‌های پربازده در بازه زمانی یک سال تا دو سال اخیر است. پرتفوی سرمایه‌گذاری خود را از سهم شرکت‌های پربازده اعم از کوچک و بزرگ تکمیل نمائید. نکته اساسی در خصوص انتخاب شرکت‌های پربازده، مطالعات شما به عنوان سرمایه‌گذار و همچنین روش صحیح بررسی شرکت‌های سودده است. در صورتی که توانایی این کار را ندارید سعی بر مطالعه بیشتر داشته باشید.

ویدیو پیشنهادی : آموزش تحلیل تکنیکال

جمع بندی:

در این مطلب سعی بر این بود که به صورت کامل با بحث پرتفوی و پرتفوی لحظه‌ای آشنا شوید و نکات مهمی در خصوص این مبحث را بررسی نمائیم. پرتفوی سرمایه یکی از بخش‌های اصلی در تجارت بازار سهام است و لزوما برای فعالیت در بازار بورس تمامی فعالان باید از آن استفاده کنند و ویژگی‌های آن و همچنین روش استفاده از آن را به صورت کامل بدانند.

چگونه ریسک سرمایه‌گذاری خود را کاهش دهیم؟

معاملات در بازارهای مالی (فارکس، سهام، قراردادهای آتی و …) می‌تواند چالش بر انگیز و همچنین سود آور باشد. قبل از این‌که تصمیم بگیرید در این بازارها و یا معاملات شرکت کنید، شما باید به صورت دقیق هدف از سرمایه‌گذاری، سطح تجربه و توانایی ریسک سرمایه‌گذاری خود را در نظر بگیرید. تاکید می‌شود که تنها مبالغ و سرمایه‌ای که جنبه‌ی ضروری در زندگی شما ندارد را برای معامله استفاده نمایید.

معامله‌ کردن در بازارهای مالی با استفاده از مارجین (لورج) حاوی ریسک بالایی است و ممکن است برای همه سرمایه‌گذاران مناسب نباشد. لورج بالا می‌تواند هم به سود شما و هم به ضرر شما کار کند. عملکرد و نتایج در گذشته نشانگر همان عملکرد و نتایج در آینده نخواهد بود. شما باید از ریسک معامله در بازارهای مالی مطلع باشید و با یک مشاور مالی مشورت کنید.

هر نظر، خبر، پژوهش، تحقیق، تحلیل، قیمت و دیگر اطلاعاتی که در این مقاله در اختیار شما قرار می‌گیرد، باید به عنوان اطلاعات عمومی در نظر گرفته شود و از آن به عنوان مشاور مالی و یا سرمایه‌گذاری استفاده نشود.

یک معامله‌گر حرفه‌ای همیشه یک برنامه معاملاتی دارد و این برنامه معاملاتی از قسمت‌های مختلفی تشکیل شده است. کوچک‌ترین قسمت این معامله سیستم معاملاتی، مهم‌ترین آن Risk management (مدیریت ریسک) و بزرگ‌ترین آن برنامه بهینه سازی است که یک معامله‌گر حرفه‌ای در معاملات خود استفاده می‌کند تا به سود آوری کامل برسد.

مدیریت ریسک یا Risk Management چیست؟

مدیریت ریسک یکی از مهم‌ترین عنصر‌های فرمول موفقیت است؛ یعنی اگر شما قصد دارید موفق شوید لازم است مدیریت ریسک را بلد باشید. برای مثال وقتی برای معامله وارد بازار می‌شوید، صد درصد باید هدفی داشته باشید. این اهداف می‌تواند کسب درآمد، زیادکردن سرمایه، شغل جدید، ساخت آینده و … باشد.

یکی از مهم‌ترین مسئله‌ها در مدیریت ریسک این است که هدف‌های شما نباید چیزی باشد که نتیجه آن صرفا خوب کردن حال شما باشد. یعنی اگر احساس می‌کنید هیجان این کار بالا است و می‌توانید از آن لذت ببرید، نباید وارد بازار سرمایه‌گذاری شوید زیرا این هدف کاملا اشتباه است و هدف یک معامله‌گر حرفه‌ای هیچ‌گاه هیجان و شادی نیست، بلکه هدف او فقط سود کردن است.

مدیریت ریسک در معاملات کریپتو بیشتر از این موارد تشکیل شده است که عبارتند از:

• تحلیل خطراتی که می‌تواند روی سرمایه‌ یک معامله‌گر تاثیر بگذارد.
• درک توان ریسک‌پذیری و مقاوم سازی خود (جلوگیری از خطرات و ضررها)
• به عنوان یک معامله‌گر لازم است تکنیک‌هایی را داشته باشید که در مواقع لازم شما را بیشتر در معرض خطر قرار دهد و در مواقعی که لازم نیست شما را از خطرات زیاد محافظت کند.
• هدف شما باید این باشد که با در خطر گذاشتن سرمایه خود، سودی را بدست اورید که از آن خطر برتری داشته باشد.

تحمل خود را در برابر انواع مختلف ریسک تعیین کنید

هر سرمایه‌گذاری شامل مقداری از سطح ریسک است. درک نوع ریسک یا ترکیبی از انواع ریسک در کاهش این خطرات پیش رو، ضروری است. دو عاملی که می‌تواند به شما کمک کند میزان تحمل ریسک خود را تعیین کنید، عبارتند از:

• میزان خالص سرمایه شما
• تعیین میزان ریسک‌پذیری

ارزش خالص سرمایه شما، دارایی‌های شما منهای بدهی‌ها هستند. ریسک سرمایه شما پولی است که اگر در یک سرمایه‌گذاری ضرر کنید، تأثیری در سبک زندگی شما نخواهد داشت. اگر از دارایی خالص بالایی برخوردارید و دارای میزان ریسک قابل‌توجهی هستید، توانایی تحمل ریسک بالاتری دارید. اگر ارزش خالص شما کم است و سرمایه ریسک چندانی ندارید، احتمالا با سرمایه‌گذاری‌های محافظه‌کارانه و کم‌خطر وضعیت بهتری خواهید داشت و حتما با کاهش ریسک سرمایه گذاری روبه‌رو خواهید بود.

دقت کافی و واقع‌بینی مهم هستند

به‌طور خلاصه، این مسئله به معنای تحقیق در مورد سرمایه‌گذاری‌های قبلی شما است. شما باید موارد زیر را بررسی کنید:

• تاریخچه سرمایه‌گذاری
• رشد درآمد
• تیم مدیریتی
• میزان بدهی

این نتایج را با دارایی‌های دیگر در سبد سرمایه‌گذاری جدید خود، مقایسه کنید. یکی از معیارهایی که برای کاهش ریسک سرمایه گذاری باید مراقب آن باشید، نسبت ریسک به ریوارد است. شما با تحلیل میزان ریسک و میزان پاداشی که برای هر سرمایه در نظر دارید، بهتر پیش خواهید رفت.

تنوع سازی را مهم بدانید

متنوع سازی با پخش سرمایه در محصولات مختلف، از جمله راه های کاهش ریسک سرمایه گذاری در بورس است. به‌عنوان ‌مثال، ممکن است ۲۵ درصد پول سرمایه‌گذاری خود را در سهام الف، ۲۵ درصد را در گواهی سپرده بیمه فلان سازمان، ۲۵ درصد را در اوراق قرضه و ۲۵ درصد دیگر سرمایه خود را در املاک و مستغلات قرار دهید. اگر شرکت الف با بازده کمی مواجه شود، شما همچنان سود کسب خواهید کرد، اما پتانسیل سود شما کاهش می‌یابد. زیرا فقط بخشی از پول شما در سهام سرمایه‌گذاری شده. اگر سرمایه کمی در الف داشته باشید، ضرر شما نیز محدود است، زیرا ۷۵ درصد از پول شما در محصولات دیگر سرمایه‌گذاری می‌شود.

سرمایه‌گذاری‌های خود را به‌طور منظم کنترل کنید

تخصیص مناسب سرمایه شما به عواملی مانند مدت‌زمان سرمایه‌گذاری و خلق‌وخوی سرمایه‌گذاری شما بستگی دارد. به‌عنوان ‌مثال، یک سرمایه‌گذار محافظه‌کار ممکن است ۴۰ درصد از پرتفوی خود را در اوراق قرضه میان‌مدت، ۲۵ درصد را در سهام بزرگ، ۱۰ درصد را در اوراق کوتاه‌مدت، ۱۰ درصد را در سهام متوسط​​ و ۱۰ درصد را در سهام کوچک، قرار داده باشد. لازم است که حداقل یک‌بار در سال، دارایی خود را ارزیابی کند و دارایی‌های جدید را در صورت لزوم خریداری کرده یا بفروشد تا سبد سهام خود را به تخصیص مناسب دارایی‌های جدید برساند. در نتیجه لازم است برای کاهش ریسک سرمایه گذاری، در صورت لزوم منابع خود را دوباره بررسی کنید.

از تحلیل تئوری نوین پرتفوی استفاده کنید

نظریه پرتفوی مدرن (MPT) نظریه‌ای در مورد چگونگی ایجاد سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر، برای ایجاد حداکثر بازده مورد انتظار، بر اساس سطح معینی از ریسک بازار در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید است. هری مارکوویتز در مقاله خود «انتخاب سبدگردان‌ها» که در سال ۱۹۵۲ در یک مجله مالی چاپ شد، پیش‌گام این نظریه بود. وی بعدا برای کارش در مورد نظریه مدرن سبدگردان‌ها، جایزه نوبل دریافت کرد.

تئوری نوین پرتفوی، استدلال می‌کند که ویژگی‌های ریسک و بازده سرمایه‌گذاری نباید به‌تنهایی مشاهده شوند. بلکه باید از طریق تأثیر سرمایه‌گذاری روی ریسک و بازده کل سبدگردان ها ارزیابی شود. MPT نشان می‌دهد که یک سرمایه‌گذار می‌تواند مجموعه‌ای از دارایی‌های متعدد را ایجاد کند که بازده را برای یک سطح معین از خطر، به حداکثر برساند. به همین ترتیب، باتوجه‌ به سطح بازده مورد انتظار، یک سرمایه‌گذار می‌تواند یک پرتفوی با کمترین ریسک ممکن ایجاد کند. بر اساس معیارهای در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید آماری مانند واریانس و همبستگی، عملکرد یک سرمایه‌گذاری فردی، کمتر از تأثیر آن بر کل سبدگردان‌ها است. این مهم را در کاهش ریسک سرمایه گذاری خود فراموش نکنید.

انتخاب پرتفوی چه تأثیری در کاهش ریسک سرمایه گذاری دارد؟

MPT فرض می‌کند که سرمایه‌گذاران از ریسک‌پذیری بالا رنج می‌برند. به این معنی که آن ها برای یک سطح مشخص از بازده، پرتفوی کم‌خطرتر را به نمونه پرخطر ترجیح می‌دهند. به‌عنوان یک موضوع عملی، گریز از ریسک نشان می‌دهد که اکثر مردم باید در چندین کلاس دارایی، سرمایه‌گذاری کنند. این مسئله اهمیت متنوع سازی را برای ما بیشتر می‌کند.

برای درک بهتر این موضوع، ضرب‌المثل به‌ظاهر تکراری اما مهم را به یاد بیاورید: «تمام تخم‌مرغ‌هایتان را در یک سبد نگذارید». این مسئله به این معناست که هنگام ورود به عرصه بورس، نباید تمام سرمایه خود را روی یک منطقه متمرکز کنید. بهتر است که با تکیه بر یک تحلیل تکنیکال حرفه‌ای، سرمایه خود را به ۴ یا ۵ قسمت تقسیم کنید.

نحوه انتخاب پرتفوی بهینه

سبد سهام بهینه به سبد سهامی گفته می‌شود که سهام پیکربندی‌شده و درستی را در خود داشته باشد. این سبد، از نظر آماری، بازدهی مطلوب را در سطح معینی از ریسکِ پذیرفته‌شده توسط یک سرمایه‌گذار، ارائه می‌دهد. تجزیه و تحلیل پرتفوی با فرض اینکه سرمایه‎گذاران سعی می‌کنند با وسواس زیاد ریسک را به حداقل برسانند، در حالی که به دنبال بالاترین بازده هستند، بر مفهوم بهینه سبدگردان‌ها تأکید دارد. طبق این تئوری، سرمایه‌گذاران باید تصمیماتی منطقی برای دستیابی به حداکثر بازده، در سطح قابل‌قبول ریسک خود، اتخاذ کنند.

سبدگردان‌ها با ریسک بهینه، به‌طور کلی در وسط منحنی ریسک تناسب قابل قبول میان ریسک و بازده خود یافت می‌شوند. اگر فرد از منحنی بالاتر برود، به معنای ریسک بیشتر است. به همین ترتیب، اگر فردی در پایین منحنی حرکت کند، به معنای پرتفوی‌های کم‌خطر / کم‌بازده خواهد بود.

برای بلندمدت سرمایه‌گذاری کنید

بورس اوراق بهادار از لحاظ تاریخی، در درازمدت، عملکرد خوبی داشته است. اگر سهام را با پولی خریداری کنید که ممکن است به‌زودی به آن نیاز داشته باشید، ممکن است مجبور شوید در دوره‌ای که قیمت سهام پایین است، سهم خود را بفروشید. پس با مدیریت سرمایه، برای سرمایه گذاری بلندمدت برنامه ریزی نمایید. این اصل یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌ها برای کاهش ریسک سرمایه گذاری است.

سخن پایانی

در نهایت، برای کاهش ریسک سرمایه گذاری خود، بهتر است قبل از ورود به این عرصه، تمام راهکارها و اصول مهم را آموزش ببینید. با فراگیری این موارد، درصد ریسک سرمایه‌گذاری شما نیز پایین خواهد آمد. آموزش آنلاین تحلیل تکنیکال و تحلیل بنیادی به شما در سرمایه گذاری اصولی و حرفه ای کمک شایانی خواهند کرد.

آموزش مدیریت ریسک در معاملات ارز دیجیتال

۹۵ درصد از تریدر‌های مبتدی ارز‌های دیجیتال ضرر می‌کنند؛ دلیل اصلی این ضرر‌ها هم فقدان مهارت‌های مدیریت ریسک است که می‌تواند منجر به اقدامات عجولانه شود. به همین در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید دلیل است که مدیریت ریسک یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های تجارت ارز‌های دیجیتال است. داشتن درک درست از چگونگی مدیریت ریسک می‌تواند به شما کمک کند تا کل سرمایه خود را حفظ کنید. ریسک‌های مالی اشکال و اندازه‌های مختلفی دارند و ممکن است به روش‌های مختلفی طبقه‌بندی شوند. فرآیند مدیریت ریسک در این مقاله توضیح داده شده است. همچنین در این مقاله برخی از استراتژی‌هایی که به کاهش ریسک مالی کمک می‌کند، آورده شده است.

مدیریت ریسک چیست؟

ما دائماً در حال مدیریت ریسک در طول زندگی هستیم- جه در حین انجام کار‌های روزمره مانند رانندگی یا در هنگام تهیه بیمه. در واقع مدیریت ریسک اساساً در مورد تجزیه و تحلیل و واکنش به ریسک‌ها است. اکثریت ما در زمان انجام فعالیت‌های روزمره به صورت ناخودآگاه آن‌ها را مدیریت می‌کنیم. با این حال، زمانی که صحبت از بازار‌های مالی و مدیریت آن‌ها می‌شود، ارزیابی ریسک به یک عمل مهم و آگاهانه تبدیل می‌شوند.

مدیریت ریسک در اقتصاد به عنوان چارچوبی تعریف می‌شود که توضیح می‌دهد چگونه یک شرکت یا سرمایه‌گذار ریسک‌های مالی را که در همه انواع سازمان‌ها وجود دارد، مدیریت می‌کند. برای تریدر‌ها و سرمایه‌گذاران این چارچوب ممکن است به منظور مدیریت چندین طبقه دارایی، مانند ارز‌های دیجیتال، بازار فارکس، بازار سهام، املاک و مستغلات باشد.

مدیریت ریسک چگونه کار می‌کند؟

شناسایی اهداف، شناسایی خطرات، ارزیابی ریسک، ایجاد اقدامات و نظارت، پنج فرآیند برای مدیریت ریسک هستند. با این حال، بسته به موقعیت، این فرآیند‌ها ممکن است بسیار متفاوت باشند.

شناسایی اهداف

مرحله اول شناسایی اهداف اولیه است. اغلب به میزان تحمل ریسک شرکت یا فرد مرتبط است. به عبارت دیگر، برای رسیدن به اهداف خود آماده پذیرش چه میزان خطر هستند؟

شناسایی ریسک

مرحله دوم شناسایی و تعریف ریسک‌‌‌های احتمالی است. هدف از این مرحله درک انواع رویداد‌هایی است که ممکن است پیامد‌های زیانباری داشته باشد. این مرحله همچنین ممکن است اطلاعات مفیدی را ارائه دهد که به خطرات مالی در دنیای تجارت مرتبط نیست.

ارزیابی ریسک

مرحله بعدی ارزیابی فراوانی و شدت پیش‌بینی‌شده خطرات آن‌ها است. در این مرحله خطرات به ترتیب اهمیت اولویت‌بندی می‌شوند تا توسعه یا اجرای راه حل مناسب را آسان‌تر شود.

تعریف پاسخ‌ها (در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید واکنش‌ها)

مرحله چهارم، شناسایی پاسخ‌ها برای هر دسته از ریسک بر اساس درجه اهمیت آن‌ها است. این مرحله مشخص می‌کند که در صورت بروز یک حادثه منفی چه اقداماتی باید انجام شود.

مانیتورینگ

مرحله نهایی در اجرای فرایند مدیریت ریسک، ارزیابی میزان مؤثر بودن آن در واکنش به خطرات است. این امر اغلب مستلزم جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل مداوم داده‌ها است.

مدیریت ریسک مالی

یک استراتژی یا راه‌اندازی تجارت ممکن است به دلایل مختلفی شکست بخورد. برای مثال، اگر بازار خلاف موقعیت قرارداد آتی یک تریدر حرکت کند یا اگر احساسی شود و در جو فروش قرار گیرد، ممکن است ضرر کند. تریدر‌ها معمولاً استراتژی‌های اولیه خود را دلیل احساسات عاطفی نادیده می‌گیرند و یا کنار می‌گذارند. این امر به ویژه در زمان رکود بازار‌ها و لحظات تسلیم اتفاق می‌افتد.

اکثر افراد در بازار‌های مالی معتقدند داشتن یک برنامه مدیریت ریسک خوب برای موفقیت آن‌ها حیاتی است. در عمل، این برنامه‌های می‌تواند شامل قرار دادن حد ضرر (Stop-Loss) یا برداشت سود (Take-Profit) باشد.

یک استراتژی معاملاتی مستحکم باید مجموعه روشنی از گزینه‌ها در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید را ارائه دهد که به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا برای مقابله با سناریو‌های مختلف آمادگی بیشتری داشته باشند. با این حال، همانطور که قبلاً گفته شد، راه‌های مختلفی برای مدیریت ریسک وجود دارد. استراتژی‌ها باید به طور‌ایده‌آل تغییر کرده و به طور منظم تطبیق داده شوند. در ادامه چند نمونه از ریسک‌های مالی، همراه با توضیح کوتاهی در مورد چگونگی کاهش آن‌ها آورده شده است.

انواع مختلف ریسک‌های مالی چیست؟

ریسک بازار

این نوع ریسک را می‌توان با استفاده از سفارشات حد ضرر در هر معامله کاهش داد تا به طور خودکار پوزیشن‌ها قبل از اینکه بیش از حد سقوط کنند، خاتمه یابد.

ریسک نقدینگی

تجارت در بازار‌های با حجم بالا می‌تواند به کاهش ریسک نقدینگی کمک کند. دارایی‌هایی که ارزش بازاری بالایی دارند معمولاً نقدشوندگی بیشتری دارند.

ریسک اعتباری

این ریسک را می‌توان با معامله از طریق یک صرافی معتبر، که نیاز وام گیرندگان و وام‌دهندگان (یا خریداران و فروشندگان) را برای اعتماد به یکدیگر از بین می‌برد، کاهش داد.

ریسک عملیاتی

سرمایه‌گذاران با تنوع بخشیدن به پرتفوی خود و اجتناب از قرار گرفتن در معرض یک پروژه یا شرکت واحد، می‌توانند ریسک عملیاتی را کاهش دهند. آن‌ها همچنین ممکن است برای شناسایی سازمان‌هایی که احتمال کمتری مشکلات عملیاتی دارند، تحقیق کنند.

ریسک سیستمیک

تنوع پرتفوی همچنین می‌تواند به کاهش ریسک سیستمیک کمک کند. با این حال، تنوع در این سناریو باید شامل ابتکاراتی با مفاهیم منحصر به فرد یا شرکت‌هایی از صنایع مختلف باشد. ترجیحاً آن‌هایی که کمترین همبستگی را دارند.

کلام آخر

تریدر‌ها و سرمایه‌گذاران باید قبل شروع یک موقعیت معاملاتی یا تخصیص وجوه به یک سبد، یک برنامه مدیریت ریسک را در نظر بگیرند. با این حال، یادآوری این نکته که خطرات مالی هم ممکن است اجتناب ناپذیر باشند، ضروری است.

به طور کلی، مدیریت ریسک نحوه برخورد با خطرات را توصیف می‌کند، اما تنها در مورد اجتناب از آن‌ها نیست. همچنین مستلزم تفکر استراتژیک به منظور پذیرفتن خطرات اجتناب ناپذیر به مؤثرترین روش ممکن است. به بیان دیگر، شناخت، تجزیه و تحلیل و نظارت بر خطرات در پرتو موقعیت و برنامه است. هدف مدیریت ریسک ارزیابی نسبت ریسک/پاداش است تا بتوان بهترین موقعیت را انتخاب کرد.